«الرّاسخون في العلم آمنّا به...ربّنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هديتنا و هب لنا من لدنک رحمةً انّک انت الوهّاب؛(3) راسخان در علم مي گويند: «ما به آن (قرآن) ايمان آورديم...پروردگارا! دلهايمان را، بعد از آنکه ما را هدايت کردي (از راه حق) منحرف مگردان و از سوي خود، رحمتي بر ما ببخش، زيرا تو بخشنده اي».

آيه فوق نکات مهمي در رابطه با عاقبت به خيري دارد:

1ـ راسخان علم با آن عظمت مواظب روح و دل خود هستند (رّبنا لاتزغ قلوبنا).

2ـ در خط قرار گرفتن و هدايت شدن مهم است ولي مهم تر آن است که انسان از خط خارج نشود و تا آخر خط بماند.

3ـ از خطر سوء عاقبت روح و دل نبايد غافل شد و هميشه در اين زمينه از خداوند بايد استمداد جُست.

خوشحال ميشيم به وبلاگ ما هم سر بزنيد،منتظر نظر شما هستيم